Dawnych Wspomnień Czar - z kolekcji Jana Koczwary
Uderzając w struny naszej pamięci przywołujemy tym razem wspomnienie o człowieku samorodnego talentu, który w pewnym momencie odkryli miłośnicy ludowości w sztuce i rękodziele – dr Emil Biela, dr Jan Malec i redaktor krakowskiego radia i telewizji – Piotr Płatek.
Franciszek Bargieł (1903–1969) – wszak o nim mowa – był niewątpliwie postacią nietuzinkową. Żył i pracował w Rudniku. Głównym jego zajęciem była praca na roli. Gdy jednak poczuł upływ czasu, postanowił poświęcić się długo hamowanej potrzebie twórczości. Talent rzeźbiarski odkrył w sobie w 1955 roku i w tym czasie, gdy odziedziczoną po swoim pradziadku szopką zaczęli interesować się miejscowi kolędnicy. Nie chciał jej się pozbyć. Postanowił więc osobiście wyrzeźbić wszystkie charakterystyczne figurki – postacie bożonarodzeniowej szopki.I udalo się….Pierwsza trzydziestka drewnianych figurek dała poczatek wielkiej przygody ze sztuką której pozostały wierny aż do ostatnich chwil swego życia.
Świat twórczy Franciszka Bargieła zaczął obracać się wokół odległej historii i bliskiej mu tradycji. Tworzył tak, jak dźwięczały struny jego serca i duszy. W sferze jego twórczych wyobrażeń i fascynacji znalazły się postacie naszej historii – władcy, królowie i rycerze. Tym oto sposobem pojawili się m.in. pierwsi władcy – książę piastowski Mieszko I i twórca potęgi państwa polskiego – król Bolesław Chrobry, któremu towarzyszyli reprezentanci lekkiej kawalerii, uzbrojeni na koniach ułani i rycerze.
Swoistą wizytówką rudnickiego rzeźbiarza stały się również jego wyjątkowe podobizny rzeźb przedstawiające chłopskie pary w strojach ludowych, a następnie serie postaci wiejskich, m.in. „Kobieta z wiadrami wody”, „Dziadek z fajką”, „Pastuch”, „Góral z ciupagą”, „Prząśniczka”, „Antek”, „Wędrowiec”. Bargieł nie miał zbytniego talentu do handlu swoimi rzeźbami, toteż większość z nich powędrowała w daleki świat za marne grosze. Niektóre z nich zadomowiły się w siedzibie Muzeum Regionalnego w Myślenicach oraz w Domu Parafialnego Domu Kultury w Rudniku.
Swój debiut wystawienniczy Franciszek Bargieł odnotował w 1964 roku, od tego czasu uczestniczył we wszystkich ekspozycjach i przeglądach twórczości ludowej i amatorskiej powiatu myślenickiego. W 1966 r. przedstawił kilkanaście swoich rzeźb na wielkim pokazie twórczości samorodnych talentów organizowanym w siedzibie Krakowskiego Domu Kultury „Pałac pod Baranami”, a rok później w Głogoczowie w ramach „Turnieju wiedzy o regionie”.
Wiosną 1969 roku F. Bargieł dał wyraz swojej wyjątkowej aktywności, startując m.in. w Wojewódzkim Przeglądzie Amatorskiej Twórczości Plastycznej ph. „Człowiek – Praca – Twórczość”. Tymczasem niespełna dwa miesiące później w sali ekspozycyjnej Powiatowego Domu Kultury przy ul. M. Reja 5 – przy udziale rodziny, przyjaciół oraz animatorów i miłośników sztuki ludowej odbył się wernisaż pośmiertnej wystawy rzeźby rudnickiego twórcy. Na ekspozycyjnych planszach i postumentach jedenastej ekspozycji „salonu Plastyki Amatorskiej” przedstawiliśmy wówczas znaczną część zebranych i zachowanych prac zmarłego rzeźbiarza. To wówczas stwierdziliśmy dobitnie, że zatrzymane i uchwycone w kadrze wyobraźni postacie i sceny rodzajowe wzięte wprost z życia i tradycji dowodziły o niebywałym szacunku i miłości rzeźbiarza do tego, co nasze, polskie a zarazem swojskie.
