Kapliczki na starych zdjęciach z kolekcji Bogdana Kowalcze
Św. Florian-duchowy strażnik bezpieczeństwa
Na terytorium ziemi myślenickiej i w jej przyległych terenach rozpościera się szlak, gdzie izofloriany (1) splatają się, tworząc sieć metafizycznych oddziaływań na chroniony obszar. W scenerii naturalnego pejzażu ożywionego aromatem sacrum, pojawiają się kamienne wizerunki Florianów. Unaoczniają moc polisy pochodzącej ze sfery transcendentnego depozytorium bezpieczeństwa.
Ożywiona lipowym aromatem, pod liściastym sklepieniem skrywającym błękit nieba, wznosi się osiemnastowieczna kapliczka św. Floriana usytuowana na rynku w Dobczycach. Cokół imitujący zminiaturyzowaną barokową fasadę kościelną usytuowano na dwustopniowym betonowym fundamencie. Prezentuje konstrukcję dwukondygnacyjną, zwieńczoną w osi półkolistym wypiętrzeniem, wzbogaconym ornamentem w formie palmety. Dolną, trójosiową kondygnację o profilowanej podstawie z wysuniętym ryzalitem, zwieńczono przełamującym gzymsem. Wypełniona jest kwadratową płyciną ze ściętymi narożnikami: w części ryzalitowej widnieje inskrypcja: „1768, Odrestaurowano 1851, 1891, 1969, 2006”, wyższa jednoosiowa kondygnacja została ujęta w zwielokrotnione wolutowe spływy zakończone spiralami. W osi drugiej kondygnacji, w prostokątnej ramce ze ściętymi narożnikami, umieszczono monogram Jezusa Chrystusa „IHS”, natomiast monogram Maryi został umieszczony w tylnej fasadzie cokołu, zwierciadlanym odbiciu ujęcia frontowego.
Powyżej cokołu umieszczono jednostopniowy cokolik ujęty w pojedyncze spirale. Dźwiga on naturalnej wysokości, polichromowaną rzeźbę o właściwych proporcjach, wykazującą statyczność. Prawa noga lekko ugięta w kolanie, daje wrażenie dalekiego oddźwięku kontrapostu. Na głowie widnieje nakrycie w typie turbanowego hełmu, odtwarzając formę zwiniętych piór, naśladujących pióropusz rzymskiego legionisty. Święty lewą ręką trzyma zwinięty biało-czerwony sztandar – włączono tu symbol patriotyczny. Całość konstrukcji przekrywa półkolisty daszek, umocowany w zwieńczeniu cokołu.
Kapliczki św. Floriana wznoszą się między sklepieniem nieba patrzącego swymi roziskrzonymi oczami, a ziemskim siedliskiem przesiąkniętym emocjami utwierdzającymi naszą tożsamość. W chwilach sprinterskich pojedynków błyskawic następuje łączność między niebem a ziemią. Patron staje się pomostem między sferą transcendentną a immanentną. Pośredniczy w przenikaniu codziennych spraw do optyki boskiego przeznaczenia, w którym człowiek znajduje strategię doskonalenia własnego jestestwa.
