Ikona i relikwie w Bysinie
Do kościoła w Bysinie w uroczystej procesji 25 lutego wprowadzona została ikona Małgorzaty Marii Alacoque oraz jej relikwie. W uzyskaniu i sprowadzeniu relikwii tej świętej z Paray-le-Monial do Bysiny osobiście pomógł ks. abp metropolita Marek Jędraszewski oraz ks. rodak Józef Figiel
Relikwie i ikona zostały wprowadzone do kościoła w procesji przed poranną mszą przez ks. proboszcza Stanisława Kowalskiego, wieloletniego poprzedniego proboszcza ks. Jana Borzęckiego, księży rodaków: Jacka Budzonia, Józefa Figla i Piotra Grochowieckiego oraz o. Mieczysława Babraja, przełożonego wspólnoty Ojców Redemptorystów w Bardzie Śląskim (Sanktuarium Matki Bożej Strażniczki Wiary), który w tym ważnym dla parafii dniu rozpoczął tegoroczne rekolekcje wielkopostne. W procesji szli członkowie Róży Różańcowej św. Małgorzaty Marii Alacoque, strażacy i parafianie. Przedstawiciele tych grup czytali również wezwania modlitwy wiernych.
Kazanie wygłosił ks. rekolekcjonista. Zwracał uwagę na miejsce Jezusa w życiu chrześcijanina i na potrzebę otwarcia swoich serc i rodzin na Jego obecność, na łaski, jakie spływają na wierzących, jeśli zaufają Bogu. Mówił o tym, że zwykle ludzie zwracają się do Chrystusa, gdy są w potrzebie, a tymczasem On pragnie kształtować ludzkie życie w jego codziennym wymiarze, uczestniczyć w ludzkich radościach i smutkach, codziennych zmaganiach. Podawał przykłady, jak rozwija się i zmienia na lepsze ludzkie życie, gdy ktoś otworzy serce i zechce wpuścić w nie Bożą obecność, nie tylko na czas nabożeństw i modlitwy. Zapowiedział, że zarówno po obecnej mszy, jak też na zakończenie rekolekcji, wierni będą mogli ucałować relikwie.
Pod koniec uroczystości autorka ikony św. Małgorzaty Marii Alacoque - Beata Bodzioch - mówiła o procesie pisania ikony i o swoich doświadczeniach podczas tego aktu oraz o swojej drodze duchowej. Pisanie (nie malowanie) ikony to wyjątkowy akt twórczy, dokonywany w zespoleniu z Bogiem. Mistyka ikony od ponad tysiąca lat kładzie nacisk na to, że ikonę tworzy Bóg, a człowiek trzymający pędzel jest jego narzędziem. Dlatego ikonopisi nie podpisują dzieł, a jeżeli już, to na odwrocie obrazu. Akt tworzenia dokonuje się w modlitewnej medytacji. Ikona jako gatunek sztuki rządzi się bardzo ścisłymi prawami. Każda barwa ma swoje znaczenie. Złote tło oznacza świętość i przestrzeń nieba, a sama ikona jest epifanią – czyli wejściem sfery świętości (sacrum) w przestrzeń codzienną świata (profanum). Siostra Beata Bodzioch przedstawiła też świadectwo swojego życia. Jest absolwentką ASP w Krakowie. Doświadczenie wiary skłoniło ją do poświęcenia swojej sztuki Bogu. Jest osobą świecką, ale konsekrowaną.
Św. Małgorzata Maria Alacoque
Była francuską mistyczką, która rozpropagowała nabożeństwo ku czci Najświętszego Serca Jezusowego, objawionego jej w widzeniach przez Jezusa Chrystusa. Żyła w Burgundii. Urodziła się 22 lipca 1647 r. w Lauthecourt – dziś część Verosvres, zmarła 17 października 1690 r. w Paray-le-Monial. Chociaż powołanie do stanu zakonnego miała od dzieciństwa, to choroba i trudne warunki rodzinne pozwoliły jej wstąpić do zakonu sióstr wizytek dopiero w wieku 24 lat. Wtedy też rozpoczęły się objawienia. Po okresie nieufności i rozlicznych przykrości ze strony sióstr, zdobyła ich zaufanie w prawdziwość jej posłannictwa i nawet pełniła przez jakiś czas funkcję asystentki przełożonej zgromadzenia oraz mistrzyni nowicjuszek.
Objawienia Małgorzaty Marii Alacoque dotyczyły uświadomienia wiernym łask otrzymywanych w Eucharystii oraz rozpropagowania nabożeństwa do Serca Jezusowego. W widzeniach mistycznych otrzymała obietnice dla tych, którzy „czcić będą Moje Serce Najświętsze”. Wśród Obietnic do najbardziej znanych należą tzw. pierwsze piątki (Przystępującym przez 9 z rzędu pierwszych piątków miesiąca do Komunii Świętej dam łaskę pokuty ostatecznej, że nie umrą w stanie niełaski ani bez sakramentów świętych, a to Serce Moje stanie się dla nich ucieczką w godzinę śmierci) oraz poświęcanie rodzin Najświętszemu Sercu Jezusowemu.
Początkowo widzenia mistyczne siostry Małgorzaty nie były uznawane - Kościół milczał, a niektóre jego środowiska uznawały je za herezję. W ich przyjęciu jako autentyczne swój duży wkład ma Episkopat Polski (memoriał do papieża w 1765 r.) oraz polscy jezuici - późniejsi orędownicy i propagatorzy nabożeństwa ku czci Najświętszego Serca Jezusowego. Najpierw zostało wprowadzone w polskim Kościele, a od 1856 r. - w całym Kościele katolickim.
Beatyfikacja Małgorzaty Marii 18 września 1864 r. przez papieża bł. Piusa IX i kanonizacja, dokonana 13 października 1920 przez Benedykta XV, były ostateczną aprobatą nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa. W kościele wizytek w Paray-le-Monial znajduje się kaplica św. Małgorzaty Marii Alacoque. Tam, w ołtarzu, w trumnie za szkłem, spoczywają jej śmiertelne szczątki. Nazywana jest „świętą od Serca Jezusowego”.