Dobra Fala – radio Ain Karim cz. 1
Co roku 13 lutego obchodzony jest Światowy Dzień Radia, który proklamowany został przez Organizację Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury UNESCO w 2011 roku. Święto ustanowiono, by upamiętnić Guglielmo Marconiego, syna włoskiego kupca z Lombardii, który rozpoczął doświadczenia z przesyłaniem i odbiorem fal radiowych w roku 1894. Pracując w amatorskich warunkach i częściowo w tajemnicy przed ojcem, uzyskał we wrześniu 1895 roku łączność radiową na odległość 1 kilometra.
Dlaczego ten genialny, ale już niemłody wynalazek ciągle działa na naszą wyobraźnię? Dlaczego się nie zestarzał i nadal wybieramy na swego towarzysza radio tradycyjne, skoro mamy tyle innych możliwości? Bo radio to coś więcej niż losowo dobrana grająca lista przebojów. To przede wszystkim człowiek, który raz na jakiś czas odezwie się do nas słowem, to zwięzły serwis informacyjny (często z wiadomościami lokalnymi) i w końcu źródło nowości muzycznych. Oprócz tego radio jest cały czas, nadawane w czasie realnym, dzięki czemu przy włączonym odbiorniku nigdy nie jesteśmy sami. I tak, radio jest magiczne, bo mimo olbrzymich zmian, jakie zaszły w świecie mediów jest cały czas niezwykle popularne, uniwersalne i potrafi dostosować się do zmieniających czasów. Bez względu na to, po której stronie głośnika stoimy, radio da się lubić. Szczególnie, gdy po dobrej prognozie pogody prowadzący albo słuchacz usłyszy swoją ulubioną piosenkę.
Radio to również wspólnota. Tak bowiem mówił o najmniejszym radiu w Małopolsce (Radio Ain Karim Skomielna Czarna) jego legendarny twórca kapucyn o. Bogusław Piechuta: (…) „Pamiętam jak ogłaszaliśmy, że potrzebna, jest krew takiej i takiej grupy, a na chętnych do jej oddania w danym miejscu będzie czekał samochód. Ludzie przychodzili. Podobnie wyglądała sytuacja, gdy po wypadku przez trzy miesiące nieprzytomny był chłopak z parafii. Słuchacze przez cały ten czas wspierali jego rodzinę modlitwami, za co ta, gdy chłopak wrócił do zdrowia, także przez radio dziękowała”.
Pierwszym krajem, w którym rozpoczęto regularne nadawanie programu radiowego były Stany Zjednoczone w 1920 roku. Dwa lata później powstało brytyjskie BBC., natomiast pierwszą audycje nadano w Polsce 1 lutego 1925 roku. Rok później Polskie Radio zaczęło nadawać stały program radiowy. Tym samym wskrzeszona po 123 latach niewoli Polska bardzo szybko dołączyła do światowego grona nadawców.
Wkrótce zaczęły powstawać - często z inicjatywy mieszkańców poszczególnych regionów - rozgłośnie lokalne Polskiego Radia. 15 lutego 1927 roku jako pierwsza po Warszawie, program zaczęła nadawać rozgłośnia krakowska. Potem Poznań, Górny Śląsk. W 1928 roku ruszyło Radio Wilno, a w 1930 Radio Lwów. Nadawana przez tę antenę audycja „Wesoła Lwowska Fala”, której głównymi bohaterami byli Szczepcio i Tońcio czyli Kazimierz Wajda i Henryk Vogelfänger, zapisała się złotymi głoskami w dziejach polskiej radiofonii.
Początkowo radio pełniło przede wszystkim funkcję przekaźnika treści muzycznych i kulturalnych. Z czasem zaczęło odgrywać coraz większą rolę jako źródło informacji, stając się nieodłączną częścią życia codziennego. Radio szczególnie ważną rolę odegrało w trudnych dla Polaków momentach historii. Za pośrednictwem radiowych fal poinformowano o wybuchu II wojny światowej oraz relacjonowano przebieg wojny obronnej. W 1944 roku, w warunkach konspiracyjnych, powstało podziemne Radio „Błyskawica”, które przekazywało informacje o przebiegu powstania warszawskiego, wypędzeniu ludności z miasta, sytuacji w obozie przejściowym w Pruszkowie i innych ważnych wydarzeniach.
Po II wojnie światowej reaktywowano działalność Polskiego Radia. Już w 1949 programów nadawanych przez rozgłośnię można było posłuchać w całej Polsce. W latach 50. Polskie Radio przeszło znaczną modernizację techniczną. W 1973 roku zaczęto nadawać Program II Polskiego Radia. W okresie PRL, kiedy radio stało się jednym z kanałów propagandy władz komunistycznych, ważną rolę w przekazywaniu obiektywnych informacji odegrały zagraniczne rozgłośnie, szczególnie Radio Wolna Europa. Dzięki stacji można było posiąść wiedzę o wydarzeniach, do których emisji nie dopuszczała cenzura. Radia Wolna Europa można było posłuchać już w 1952 roku. Władze PRL intensywnie zagłuszały nadawanie sygnału, a za słuchanie stacji groziły surowe represje.
Radio odegrało także ważną rolę podczas stanu wojennego. W Warszawie, Wrocławiu, Toruniu, Świdniku i Puławach zaczęto nadawać program „Radia Solidarność”, które traktowano jako jedną z form oporu wobec delegalizacji związku NSZZ „Solidarność”.
Po 1989 powstało w Polsce wiele rozgłośni komercyjnych Narodziły się także małe stacje lokalne. Zaliczyć do nich możemy parafialne Radio Ain Karim ze Skomielnej Czarnej. Nazwę radia wymyślił o. Jerzy Sylwestrzak, proboszcz parafii w latach 1994 – 1997. AIN KARIM to nazwa miejscowości położonej w górach, do której wedle tradycji Maryja przyszła z Nazaretu, aby nawiedzić św. Elżbietę, stąd nie mogło być innej nazwy, gdyż parafia jest właśnie pod wezwaniem Nawiedzenia NMP.
Inicjatorem powstania zaś samego dzieła, był w 1992 roku ówczesny proboszcz w Skomielnej Czarnej o. Bogusław Piechuta – pasjonat krótkofalarstwa, który początkowo zorganizował lokalny radiowęzeł. „Pierwszym kanałem, z jakiego tu korzystałem, był kanał CB. Potem przeszliśmy na krótkofalówki, a jeszcze później działał lokalny radiowęzeł. Radio pojawiło się dopiero wówczas, gdy została przyznana koncesja” - opowiadał o. Bogusław. Zabiegał o ciekawe programy w radiu, które prowadził sam spotykając się jako proboszcz z parafianami, przeprowadzając z nimi wywiady oraz informując parafian o tym, co się dzieje na terenie parafii. Z biegiem czasu, dzięki zaangażowaniu wolontariuszy powstawały nowe programy m.in.: radiowy koncert życzeń. Pierwsze studio skąd był nadawany sygnał radia, znajdowało się w celi zakonnej o. Bogusława, a mała antenka nadawcza była poza oknem pokoju.
cdn
Marian Cieślik