Język ojczysty – klucz otwierający drzwi do tożsamości

W cyklu rozmów z nauczycielami, wyróżnionymi za pasję i oddanie, w tym tygodniu rozmawiamy z nauczycielką języka polskiego i języków obcych SP1 w Myślenicach – Moniką Wójtowicz.

Od ilu lat pracuje Pani jako nauczyciel?

Obecnie jest to 11 rok mojej pracy w szkole.

Jak długo w Szkole Podstawowej nr 1?

To jest mój 4. rok pracy w SP1.

Jakiego przedmiotu Pani uczy i dlaczego właśnie taki wybór?

Uczę dwóch przedmiotów: języka polskiego oraz języka angielskiego. Jestem więc podwójnym filologiem. Uważam, że znajomość języków otwiera człowiekowi drogę do poznawania świata i ludzi. Ale tak jak ważne jest, abyśmy poszerzali swoje horyzonty, ucząc się języków obcych, tak samo istotne jest, abyśmy znali nasz ojczysty język, który jest fundamentem naszej tożsamości narodowej. Znajomość języków pozwolę sobie zobrazować metaforą drzewa, które jest piękne bogactwem swoich gałęzi i liści, ale dzieje się tak tylko dlatego, że we wnętrzu ziemi kryją się jego korzenie, dzięki którym drzewo żyje, wzrasta i zachwyca.

Jak zapamiętała Pani swoją ścieżkę edukacyjną?

Moja ścieżka edukacyjna to życie przede wszystkim w kręgu literatury oraz języków obcych. Myślę o sobie jako lingwiście, ponieważ zarówno prywatnie jak i zawodowo interesuję się językami jako sposobem na wyrażanie swoich myśli oraz komunikowania się z otaczającym nas światem. W moim życiu uczyłam się języka rosyjskiego, niemieckiego, francuskiego, łaciny oraz angielskiego, ale myślę, że moja przygoda z językami jeszcze się nie zakończyła. Myślę o odświeżeniu mojej znajomości języka niemieckiego na tyle, abym mogła się swobodnie komunikować w tym języku. Człowiek uczy się i powinien się uczyć całe życie. To moje motto.

Jaką lekcję życia zapamiętała Pani ze swojej szkoły lub drogi nauczycielskiej?

Język polski to moja fascynacja z czasów szkoły podstawowej, a zwłaszcza liceum im. T. Kościuszki w Myślenicach, gdzie moją nauczycielką była pani Krystyna Bajor. Ta charyzmatyczna nauczycielka naszego ojczystego języka ukształtowała moją humanistyczną osobowość, którą następnie ugruntowały studia filologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Język angielski to moja fascynacja jeszcze z komunistycznych czasów 4 klasy szkoły podstawowej, kiedy o nauce tego języka w szkole nie mogło być mowy. Już jako nauczyciel wyjechałam w 2006 roku do Wielkiej Brytanii, gdzie spędziłam 10 lat, ucząc się języka angielskiego oraz poznając kulturę tego wspaniałego kraju „z pierwszej ręki”. Były to niezwykle ważne lata w moim życiu, które teraz motywują mnie do poszukiwania najlepszej drogi w skutecznym nauczaniu języka angielskiego jako obcego.

Gratuluję otrzymania nagrody burmistrza, jak Pani myśli jakie Pani działania doprowadziły do przyznania tej nagrody?

Jestem nauczycielem, który nieustannie poszukuje nowych metod oraz form przekazywania wiedzy uczniom. Jestem zafascynowana wykorzystaniem nowoczesnych technologii w nauczaniu, ponieważ uważam, że czy nam się to podoba, czy nie, rozwiązania cyfrowe będą się stawały codziennością szkolną. Dlatego staram się przygotować siebie oraz swoich uczniów do wyzwań, które stawia przed nami współczesny świat. Wprowadzam w szkole wiele innowacji oraz projektów, np. bostońskie czytanie, flipped classroom, zeszyty polonistyczne, kącik czytelniczy. Współpracuję z lokalnymi instytucjami, zwłaszcza Miejską Biblioteką Publiczną w Myślenicach, gdzie już dwa razy zorganizowano wystawę prac moich uczniów, a w tym roku współpracowaliśmy przy organizacji corocznego wydarzenia Narodowe Czytanie. Chętnie angażuję się także w inne działania społeczne. Od 5 lat jestem członkiem stowarzyszenia „Droginia dla pokoleń”, które skupia się na współpracy międzypokoleniowej oraz inicjuje działania zmierzające do ocalenia pamięci o miejscowości, którą pokrywają teraz wody Zbiornika Dobczyckiego.

Chciałabym bardzo podziękować za przyznanie mi Nagrody Burmistrza. Nie spodziewałam się tego wyróżnienia, które dedykuję wszystkim osobom, dzięki którym mam szansę na rozwój w zawodzie nauczyciela.

Czego można życzyć Pani na dalszą karierę zawodowa?

Aby praca nauczyciela przynosiła pożytek i satysfakcję, potrzebne jest, aby między nauczycielem a uczniami, rodzicami, wszystkimi innymi pracownikami szkoły oraz osobami związanymi z edukacją dominowały dobre, kulturalne relacje oparte na wzajemnym szacunku, wyrozumiałości oraz otwartości. Jeśli chodzi o życzenia, to chciałabym, aby każdy szkolny dzień był tym najlepszym dla mnie oraz moich uczniów.