Salon Plastyki Amatorskiej (cz. 3)
W pamięci mojej ożywają zorganizowane znacznie wcześniej wystawy obrazów – kompozycji Mieczysława Wargowskiego praktykującego i to z wielkim powodzeniem w tworzeniu intarsji, których początki sięgają – jak wiadomo – epoki Renesansu.
Mam w pamięci aż pięć odrębnych, okazałych ekspozycji osławionego w tut. środowisku rzeźbiarza – fryzjera Wiktora Ćwierzyka i dobrze nam znanego i cenionego artysty dłuta Macieja Manowieckiego, który w 1998 roku zademonstrował m.in. „Rajskie ogrody”, a dwa lata później swój wielobarwny „Niebiański świat” pełen archistrategów niebiańskiego porządku, pełen aniołów – orędowników Dobra i Piękna. Niezwykle intrygujące w odbiorze i malarskiej stylistyce okazały się np. obrazy wieloletniego nauczyciela miejscowego Liceum Ogólnokształcącego Andrzeja Bały (1993, 1996) głoszącego za sprawą swoich obrazów – portretów, swoistą glorię na cześć i chwałę kobiet – rzekłbym – kobiet z fasonem, pełnych naturalnej elegancji i dostojeństwa. Z wyjątkowym zaciekawieniem i rezonansem wśród tut. miłośników sztuki spotkały się prezentowane w dwóch odrębnych odsłonach wystawy wielowymiarowych obrazów, których twórcą był człowiek niepowszedniego dorobku i rozgłosu Krzysztof Noga – wówczas mieszkaniec myślenickiego Zarabia (2002). Pierwsza z nich zawierała wyjątkowo wierne oryginałom kopie obrazów wielkich, a właściwie największych mistrzów sztuki europejskiej. Dodam w tym miejscu, że wspomniana wystawa była w historii „Salonu” setną ekspozycją twórczości samorodnego talentu. Drugim ekspozycyjnym hitem tego artysty okazał się zbiór obrazów pt. „Jan Paweł II – świadek nadziei”, w których malarz – dodajmy – artysta malarz ukazał nam rozmaite oblicza Ojca Św. – skupienie w modlitwie, radość, uśmiech pełen miłości i dobroci czy też głęboką zadumę.
Pod strzechą myślenickiego „Salonu” zawędrowały też obiekty sztuki i rękodzieła z rozmaitych stron Ziemi Myślenickiej. Bohaterami tych edycji byli m.in. Zofia Mońko – hafciarka z Tenczyna (1967); Franciszek Bargieł – rzeźbiarz z Rudnika (1969); Roman Sawicki – malarz ze Stróży (1970); Józef Słonina – rzeźbiarz z Bogdanówki (1971); Jan Skóra – rzeźbiarz z Krzyszkowic (1976); Maria Maślerz – malarka z Drogini (1976, 1981); Jadwiga Tokarz – hafciarka z Wiśniowej (2002). Pewnym ewenementem w dziejach „Salonu” były wystawy dwóch malarzy zagranicznych. Byli to – Adam Fiala z Australii (1992) i Jan Franzen z Niemiec (1999).
W dziejach „Salonu” odnotowano poza wystawami indywidualnymi 10 wystaw zbiorowych, tematycznie profilowanych, zawierających prace 136 amatorów o urozmaiconej kondycji plastycznej. Były to m.in. wystawy członków kilku sekcji Myślenickiego Klubu Twórczości Ludowej i Amatorskiej, członków Klubu Plastyków Amatorów Krakowskiego Domu Kultury i Klubu Pracy Twórczej „Pastela”, a ponadto malarzy skupionych i działających przy Urzędzie Miasta Krakowa. W salonie amatorów pojawili się też młodzi malarze Myślenic pracujący pod kierunkiem japońskiego artysty i malarza – Miyanaga Masakazu. Jedną z wystaw zbiorowych była ekspozycja rzeźby twórców ludowych skupionych przy Parafii pod wezwaniem Nawiedzenia NMP w Skomielnej Czarnej, którą osobiście rekomendował O. Patryk Remigiusz Jankiewicz nadając jej tytuł – „Bogu – Ludziom – Sztuce”. Serię ekspozycji zbiorowych dopełniła wystawa tradycyjnych i współczesnych masek karnawałowych (1992) oraz pokaz ozdób świątecznych przygotowanych przez członków Klubu Seniora działającego przy Myślenickim Ośrodku Kultury (2002). Wspominając o atrakcjach programowych myślenickiego salonu sztuki amatorskiej warto odnieś się do kilku wystaw wprowadzonych w 1978 roku do programu wielce prestiżowej imprezy, jaką były „Dni Myślenic w Krakowie”. Przygotowany na tę okoliczność program wystawienniczy zawierał m.in. cztery wystawy, których autorami byli niekwestionowani na niwie sztuki nieprofesjonalnej Myślenic i regionu „artyści dnia siódmego”; a byli to Maria Maślerz (Droginia), Wiktor Ćwierzyk, Wojciech Giza i Mieczysław Wargowski z Myślenic. W tym oto miejscu godzi się zaznaczyć, że twórczość plastyczną niektórych amatorów prezentowaliśmy pod szyldem „Salonu” także w kilku innych placówkach kultury. Obrazy mitologiczne w wyodrębnionym cyklu pt. „Atlantyda” przedstawiliśmy w siedzibie funkcjonujących wówczas Miejskich Sal wystaw Artystycznych (1975). Rzeźby Wiktora Ćwierzyka zagościły w ekspozycyjnej sali Muzeum Regionalnego, a następnie w szacowanych murach Muzeum Etnograficznego w Krakowie.
cdn