Siatkarscy pasjonaci

Dzisiejszy odcinek ludzi z pasją jest dosyć niestandardowy, bo zawiera w sobie zarówno wątki sportowe jak i historyczne, a poza tym ludzi z pasją jest aż sześcioro: tak, jak sześć osób liczy wyjściowy skład drużyny siatkarskiej. Nie ulega jednak wątpliwości, że z prawdziwymi pasjonatami mamy do czynienia i to takimi, którzy potrafili swoim „szaleństwem” zarazić setki ludzi i czynią tak w dużym stopniu do dzisiaj.

Sześcioro siatkarskich legend, trenerskich i zawodniczych, uhonorowano kilka tygodni temu przy okazji meczu seniorek Dalinu Myślenice, a my przypomnijmy za co te postacie tak cenimy.

Jerzy Bicz

Dalin Myślenice to 50 lat jego pracy trenerskiej, a doliczając czas, gdy był zawodnikiem tego klubu nawet 55 lat działalności w strukturach KS Dalin. Blisko 15 lat prowadził sekcję męskiej siatkówki, zanim w 1987 roku objął sekcję żeńską. W 1987 roku prowadzona przez niego drużyna juniorek zajmuje 6. miejsce na Mistrzostwach Polski w Braniewie. Rok później z brązowym medalem wracają z Mistrzostw Polski kadetki, zaś w 1989 roku na Mistrzostwach Polski w Bydgoszczy brązowy medal wywalczyły również juniorki. Największe sukcesy w seniorskiej piłce siatkowej przychodzą dla trenera Jerzego Bicza na przełomie wieku XX i XXI wraz z pojawieniem się w klubie triumwiratu sponsorów i działaczy Jarosława Koska, Jerzego Kasperczyka i Krzysztofa Murzyna. Drużyna seniorek w ciągu zaledwie dwóch sezonów awansowała z trzeciej ligi do pierwszej, zaś w 2004 roku wygrała rozgrywki tak zwanej Serii B i wspięła się na najwyższy szczebel rozgrywkowy w Polsce, czyli do serii A. W pierwszym sezonie utrzymała ligowy byt po barażowych meczach z Gedanią Gdańsk i Politechniką Częstochowa. Rok później seniorki zajęły 7 miejsce na koniec sezonu i jest to do tej pory najwyższe miejsce, jakie zajął Dalin w sportach zespołowych. Rok później z przyczyn organizacyjnych Dalin nie przystąpił do rozgrywek na najwyższym poziomie, ale można założyć, że w sportowej rywalizacji nigdy z nich nie spadał. W ciągu tych dwóch sezonów natomiast Dalin potrafił wygrywać z mistrzowskimi drużynami Winiary Kalisz czy też Muszynianki Fakro Muszyna. Jerzy Bicz za swoje największe osiągnięcie w późniejszym okresie uznaje fakt, że udawało mu się łączyć funkcję trenera Dalinu i nauczyciela Zespołu Szkół Techniczno-Ekonomicznych. Spod jego ręki wyszły takie zawodniczki jak Agnieszka Lehman- Dybała, Małgorzata Golonka, Iwona Piechota czy też Anna Turała.

Paweł Wojtan

Miał ledwie 15 lat, gdy rozpoczęła się jego przygoda z siatkówką w Dalinie Myślenice. Na początku, jako rezerwowy z czasem awansował do podstawowego składu. Grywał jako atakujący, środkowy i rozgrywający aż do początku lat 90., gdy z przyczyn ekonomicznych drużynę rozwiązano. Potem zaczął się dla Pawła Wojtana czas pracy trenerskiej i szkolenie siatkarskiego narybku w sekcji żeńskiej, w czym pomagał swojej żonie Elzie. A jeszcze później otrzymał propozycję objęcia funkcji drugiego trenera seniorskiej drużyny siatkarek, gdy występowała ona w I lidze, a jej trenerem był Jerzy Bicz. Do jego głównych zadań należało planowanie zadań taktycznych, analiza poczynań rywalek, pomoc w treningach, korygowanie błędów technicznych. Mówi się o nim, że posiada jakiś szósty zmysł siatkarski i ma w głowie komputer. Widzi więcej niż przeciętny odbiorca i potrafi przekuć teorię w praktykę. Paweł Wojtan to trener - pasjonat, który w późniejszym okresie zasłynął również jako trener kadetów Dalinu Myślenice, z którymi zdobył wicemistrzostwo Małopolski oraz człowiek który wraz z Krzysztofem Murzynem podjął próbę przywrócenia Dalinu Myślenice w na siatkarską mapę Polski. Do największych sukcesów trenerskich Pawła Wojtana należy również współtworzenie razem z żoną Elzą duetu trenerskiego, który poprowadził II drużynę od najniższego poziomu rozgrywkowego aż do II ligi.

Jan Bałuk

W historii każdego klubu jest zawsze taka postać, o której mówi się, że odcisnęła trwałe piętno albo, że bez niej życie potoczyłoby się zupełnie inaczej. Dla myślenickiej siatkówki takim kimś jest Jan Bałuk. To dzięki niemu i prowadzonej przez niego jako trenera oraz kierownika Mariana Kucharczyka drużynie po raz pierwszy zrobiło się głośno o myślenickiej siatkówce. W 1980 roku na VII Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży w Praszce dziewczęta z Dalinu Myślenice zdobyły złoty medal a o ich sensacyjnym triumfie pisały wówczas „Przegląd Sportowy”, „Tempo”, „Echo Krakowa”, „Sportowiec” i „Sztandar Młodych”. Rok później okazał się, że wygrana w Praszce nie była żadnym przypadkiem, bo podopieczne Jana Bałuka zdobyły brązowy medal na Mistrzostwach Polski Juniorów w Łodzi, a niewiele brakowało żeby uplasowały się na jeszcze wyższym stopniu podium. Rok 1981 był również szczęśliwy dla zespołu seniorskiego, który po raz pierwszy w historii awansował do II ligi, gdzie grał do sezonu 1983/84. U podstaw tych sukcesów leżała doskonała praca z młodzieżą. Jan Bałuk był najmłodszym trenerem z klasą mistrzowską, która uzyskał w wieku ledwie 27 lat. Był także asystentem legendarnego Huberta Wagnera w reprezentacji kobiet oraz szkoleniowcem w takich zespołach jak Gwardia Wrocław czy też niemieckie kluby Tuebingen oraz Feuerbach. Z dużym powodzeniem odnalazł się także jako biznesmen związany z branżą sportową.

Elżbieta Gablankowska

Treningi siatkarskie w KS Dalin Myślenice rozpoczynała mając 11 lat, pierwszym jej trenerem był Jan Bałuk. Miała zaledwie 14 lat, gdy zagrała swój pierwszy mecz w czwartoligowym wówczas Dalinie. Najczęściej grała na pozycji środkowej bloku. W 1981 roku wraz ze swoją drużyną wywalczyła awans do II ligi. W latach 1981 – 1985 studiowała na krakowskiej AWF na kierunku trenerskim, w latach 1983 – 1985 reprezentowała barwy III-ligowego AZS AWF Kraków. W 1985 roku z zespołem tym wywalczyła awans do II ligi. Po ukończeniu studiów powróciła do Dalinu i grała w jego szeregach w latach 1985-1988. W sezonie 1985/86 pełniła funkcję grającego trenera. Spod jej ręki wyszła m.in. Joanna Mirek (Podoba).

Teresa Sikora

Przygodę siatkarską rozpoczęła już w klasie VII szkoły podstawowej grając w prowadzonej przez trenerkę Elzę Wojtan drużynie juniorek młodszych, czyli, że jest wychowanką Dalinu. Na czas studiów na AWF zmieniła barwy klubowe występując przez 4 sezony w AZS AWF Kraków. Przez jeden sezon występowała w Sandecji, z którą awansowała do II ligi. Dyplom trenerski zdobyty na uczelni wykorzystała pracując jako nauczycielka wychowania fizycznego w Gimnazjum nr 2 i Szkole Podstawowej nr 3 w Myślenicach gdzie prowadziła drużynę juniorek. W sezonie 1999/2000 pełniła funkcję drugiego trenera pomagając i jednocześnie była zawodniczką grającą na pozycji libero, na której spoczywała odpowiedzialność za wykonanie określonych zadań.

Elza Wojtan

Początki jej pracy trenerskiej sięgają jeszcze lat 70. Elza Wojtan niemal od zawsze kojarzona jest z doskonałej pracy z młodzieżą i dostarczaniem do kadry seniorek ciągle nowych roczników utalentowanych zawodniczek. Nie sposób wymienić wszystkich siatkarek na rozwój, których wpłynęła Elza Wojtan w trakcie tych kilku dekad. Najbardziej znamiennym przykładem jej kunsztu szkoleniowego są sukcesy, jakie odnosiła na początku XXI wieku prowadząc siatkarki Dalinu na Ogólnopolskich Turniejach Minisiatkówki będących nieoficjalnymi mistrzostwami Polski. W 2001 roku podopieczne Elzy zdobyły w Zabrzu złote medale zarówno w „czwórkach” jak i „dwójkach”. Rok wcześniej na tej samej imprezie wywalczyły brąz w „czwórkach” zaś w 2002 roku zdobyły wicemistrzostwo. Dziewczyny zdobywające wówczas medalowe szlify stanowiły później trzon II drużyny Dalinu, która w ciągu kilku sezonów przeszła od najniższego szczebla rozgrywek do II ligi i była o włos od awansu do I. Dalin miałby wówczas pierwszy zespół w najwyższej lidze i rezerwy grające szczebel niżej. Po wycofaniu pierwszej drużyny z Ligi Siatkówki Kobiet w 2006 roku prowadzona przez Elzę i Pawła Wojtanów II drużyna stała się główną wizytówką myślenickiej żeńskiej siatkówki i jeszcze przez kilka lat utrzymywała się na centralnym poziomie rozgrywkowym.